Ogród modernistyczny
W XX wieku szybka urbanizacja miasta, z jego podziałem na dzielnicę przemysłową i mieszkalną, narzucała potrzebę zakładania w ich wnętrzu coraz to nowych terenówzieleni. Powstają liczne skwery, zieleńce, bulwary (Gdynia, Kraków) powiązane ulicami (aleje uliczne) z budowlami lub placami z przeznaczeniem do krótkotrwałego wypoczynku. Tym zadaniom starają się sprostać architekci krajobrazu, tworząc np. parki kultury i wypoczynku, parki ogólnomiejskie o dużych kompozycjach w zgeometryzowanych formach w stylu nazwanym modernizmem.
W ogrodach o założeniach modernistycznych przeważają układy osiowe o asymetrycznej lub zrównoważonej kompozycji. Takim przykładem może być prezentowane tu nowe wnętrze kompozycyjne założone w okresie powojennym w południowej części Parku Łazienkowego udostępnione dla ludności w 1965 roku. Regularne wydłużone wnętrze ogrodowe składa się z dwóch rozdzielnych gazonów zamkniętych wysokimi żywopłotami 3 z dodatkowo kształtowanymi kulami na gazonach. Centralny 2, wydzielony gazon ukształtowany był w formie koła i obwiedziony rzędem płożących róż, dodatkowo jest zaakcentowany pośrodku przez rzeźbę 2, stojącej w otoczeniu rabaty kwiatowej, Jutrzenki autorstwa Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej. Dopełnieniem kompozycji przestrzeni jest bogata szata roślinna składająca się z drzew wielogatunkowych iglastych i liściastych oraz krzewów. Dla pełniejszej rekreacji, przy ogrodzie został założony plac zabaw i gier dla dzieci.
